KARYA

 


 Kaybediyoruz, kardeşim. Büyük kaybediyoruz hem de. Adam yerine koyuyorsun, önündeki 40-50 sene boyunca onun zamanla buruşacak yüzüne bile sevgiyle bakmayı, ilk gün nasıl gördüysen öyle hatırlamayı göze alıyorsun, şahsiyetleri kalkıp gitme tenezzülü gösteriyor. Haspamın kıymetlileri göklere sığmıyor. Ulan yazdığım kadarsın işte. Kimsin sen. Bir kaç satırdan başka nesin sen?
Adam oluyorsun, adam gibi adam oluyorsun, gittiği ayakkabının altına takılan çakıl parçası. Yemin ederim değse, değer bir şey olsa biz de eşşek değiliz, mutlu olsun diye çekiliriz yolundan. Ama değmez. Ulan yine de iyiliğini istemiyorsam Allah belamı versin be.

Önce insanız evelallah, aşıktan önce. Neyse sevmeyin kardeşim, adam gibi sevmeyin. Ne bileyim günü birlik düşünün, ya da sadece eti için yaklaşın. İnsan olmayın, hayvani duygular besleyin, insan yerine koymayın, insanlık değeri vermeyin, insan olduğunu hissetmesin. İnadına bir şeyler yap gözüne batacak. Bir şey diyorsa tam tersini yap. Duygularıyla oyna. Ağlat. Hatta yık geç onu. Gör ki sevilen sen olursun. Adam olma. Erkek ol. Uçkurunu düşün. İnsan olma.


Sevme.
Kaybediyoruz.


Büyük kaybediyoruz hem de.